उत्तरे.....!!

उत्तरे ...!!
उत्तरे ही उत्तरे नसतातच !
ते असतात फ़क्त नविन प्रश्न उभा करायची जागा....
खोदून खोदून शेवटी एकच
भयान प्रश्न उरतो.. सृष्टि निर्मितीचा !
तोही शोधण्याचा. ..माझा अथक प्रयत्न
उगाच देवांच्या सुख-चैनिला त्रागा..
किम्बहुना उत्तरे ही उत्तरे नसतातच !
ते असतात फ़क्त नविन प्रश्न उभा करायची जागा....

मुळात उत्तरे असतात प्रश्नच !
असे प्रश्न.. ज्यावर मेंदू विचार करणार नाही
ज्यसमोर कुणी उलटप्रश्न विचारणार नाही
आवाजाची पातळी उंच तर "प्रश्न" आणि
उतरती तर "उत्तर"....हीच खरी व्याख्या
किम्बहुना उत्तरांची व्याख्या नसतेच कधी
ती असते नविन व्याख्या मागण्याची जागा...!!!

"समाधानकारक असतात उत्तरे"
यावर विश्वासच नाही माझा
उत्तरे असतात, नविन काहीतरी शोधतांना
विचारांनी उघडलेला दरवाजा...
आतून ओरडल असत कुणीतरी...
तप भंग करत: "यूरेका यूरेका!!"
किम्बहुना "नविन शोध" उत्तरे नसतातच..
ते असतात, CD बनवायला निघालेला ग्रामाफोनचा भोंगा !!

आयुष्यभर उत्तरांचा शोध घेउन
मिळतो फ़क्त अनंत प्रश्नांचा कोलाहल
समाधानी उत्तरांच्या शोधत, असमाधानाचे हलाहल
तरीही धावत राहतो मी... स्वत:.. वेड़ा..!
शोधत राहतो नविन उत्तर आणि
जन्म देत राहतो, नविन प्रश्नांना....
किम्बहुना प्रश्नांना उत्तरे नसतातच..
त्यांना असतात पिढ्या.. अगदी तुमच्या-आमच्या सारख्या!!!

उत्तरे ही उत्तरे नसतातच !
ते असतात फ़क्त नविन प्रश्न उभा करायची जागा....

अंबरीष
२७/१०/२००८

रावण ...!!!

नितितज्ञं, बुद्धिमान, दशग्रंथी, ब्राम्हण
पराक्रमी, शिवभक्त, महाबली रावण
इन्द्रजीत, माहायोद्धा, मायावी दशानन
ब्रम्हस्तप, ब्रम्हयोगी, ब्रम्हस्थित रावण

तप ज्याने ब्रम्हाचा, अविरत जप केला
ब्रम्हमुखे विष्णुला, जणू शापच दिधला
मृत्यु ज्यास नतमस्तक, ऐसा महादानव ..... महाभक्त रावण

सुवर्णमयी लंका, विश्वकर्मे घडविली
स्वर्गाहुनी सुंदर ती, ललना नटलेली
ऐश्वर्य इतुके! ठेवी कुबेराचे तारण ....... प्रतिपालक रावण !!

स्वयंवरी दिसे "राम", आठवला मोक्ष
स्मरले ब्रम्हवरदान, ब्रम्हवाक्य साक्ष
ब्रम्हज्ञानी, ज्ञात त्याला मृत्यूचे कारण... महाज्ञानी रावण

होइल रिपु माझा तो, तोडिल मर्यादा
पाहुनी संधी वनात, अपहरली सीता
उगा ठरले कारण ते, शूर्पणखा-लक्ष्मण ..... मायावी रावण

सितेस स्पर्श वर्ज, भोग त्यास नाही
ज्ञात त्यास शपथ तिची, शयनवास नाही,
"पतीसंगे वनवास", म्हणुनी अशोक-वन ..... प्रजापति रावण

इन्द्रजीत, मेघनाद, मोक्षप्राप्त झाले
कुम्भकर्ण, अहि-माहि, वैकुंठलोकी गेले
उद्धरले कुळ त्याने, सकर्तव्य पालन ..... महायोगी रावण

मृत्यु माझा, राज्य मात्र, दानवास राहे
कपटाने बिभीषणही, रामगटी आहे
जिंके राम, राज्ञ मात्र, मज बंधू बिभीषण.... दूरदृष्टि रावण

वाल्मिकिस ना दिसला, इतका तो ज्ञानी
"डाकूपणचे" प्रायश्चित्त, अधूरी कहाणी
"रामा" कथा दिव्य, मात्र अधूरे रामायण.... गा तुही स्तुती रावण

-अंबरीष
२२/१०/२००८

रोजच्याप्रमाणे.....!!!

आज पुन्हा नेम केला जिवनाचा
रोजच्याप्रमाणे.....!!!

पुन्हा लिहली डायरी,
त्यात लिहली नविन स्वप्ने
रोजच्याप्रमाणे.....!!!

आज पुन्हा बदलले ते पान,
ज्यावर कालचा नेम लिहला होता..
ठेवले तिथे 'सन्मानानी'
जिथे परवाचा नेम ठेवला होता..
आज पुन्हा लिहला !! श्रीराम !!
रोजच्याप्रमाणे.....!!!

आज ठरवल करायच काम
मिळवायची शाबासकी सर्वांची...
आज ठरवल लिहायची एक कविता मनापासून
जी होइल आवडती सर्वांची..
आज पुन्हा हातात घेतला पेन चेवाने
रोजच्याप्रमाणे.....!!!

आज लिहाल्या चार ओळी..
अगदी अंतर्मनापसून..
आज पुन्हा.. वाटल छपाव एक पुस्तक
अगदी पहिल्या कवितेपासून
मग वाचल्या "वाह !" म्हणत..
स्वत:च्याच कविता...
रोजच्याप्रमाणे.....!!!

आज थोड़ा उशीर झाला
तरी कविता मी पूर्ण केली
चालीत बिघडली थोडीशी..
पण आज अर्थपूर्ण केली
झोपायच्या आधी तीनदा वाचली
तीच कविता ...
रोजच्याप्रमाणे.....!!!

सकाळी उठालो आणि वाटल..
काय जिंदगी झाली आहे?
काहीच कस नविन नाही..
"बदलण्याची वेळ आली आहे"
मग ठरवून गेलो ऑफिसला..
की आल्यावर डायरी लिहणार..
आणि मी लिहला पुन्हा आजचा नेम...
रोजच्याप्रमाणे.....!!!

अम्बरीश
०८/१०/२००८

दूर दूर जगतांना...

मी US ला असतांना केलेली कविता.. US ला रहाणे सुद्धा एक गरज असते, त्यासाठी तिथली competition असतेच..सारखी अशी भीती वाटते की "मला आज परत पाठवतिल...." पण कुठेतरी या सर्वांचा वीट पण आला असतो..ती माझी मनस्थिती.....



आज वाटते भीती कशाला
मज माझ्या अस्तित्वाची
आज घडते घटना घेते
परीक्षा मज सत्वाची
का कुणाचा हेवा असतो
का असतो मत्सर कुणाचा
कुणी जाता समोर, का
भीती मागे रहाण्याची...!!

नविन रात्र हळूच पुन्हा
काळजित उद्याच्या येते
का जड़ होते भाषा जेव्हा
तारीफ़ कुणाची होते
मित्र म्हणुन जपावे जे,
पुच्छरहित प्राणी होते
का कुणाची चढ़ती बाजु
नमति आपुली होते....

पैसा कसा खेळ रचवतो
नाचवतो ताल स्वत:चा
देश, धर्म अन् सोडुनी
भाषातोडून बंध हृदयाचा...
इथे दूर यावे, अन् शिकावे
इथे श्वास घेणे, टिकवणे
मी जगत आहे, मी जगत आहे,
स्वत:स रोज समजवणे..

तुटलेच बंध, उरलेच फ़क्त
कलह स्म्रुतिंच्या ठेवी
नात्यात नाही, कुणी हात नाही
मन दगड, भावना अभावी
सरले ते स्वप्न, देशी निघावे
आज दूर दूर फिरतांना
उरलो विदेशी, मी एकटाच
इथे दूर दूर जगतांना...

दूर दूर जगतांना...

अम्बरीश
१२/०६/२००८

ती एक पहाट.....

सूर्याच्या किरणान्सोबत प्रत्येक पापणी लढत असते
नविन स्वप्न कुशीत घेउन, प्रकाशमूर्ती मढत असते
मन जेव्हा जाग होत, नव्या जगाच्या वाटेवर
सोबत घेउन ती वाट ..... ती एक पहाट.....

सावालीसुद्धा पडत नाही, तरी प्रकाश कुठला?
एकही पक्षी उडत नाही, तरी आवाज कुठला?
कुठेच काही दिसत नाही, तरीही सुंदर थाट आहे
सोबत घेउन तो थाट..... ती एक पहाट.....

सूर्याची किरणे कोमल, दवबिन्दु वेचायला
लाजुन उठते धरती, हिरवा शालू नेसयाला
सगळ्यात आहे नाजुकता, तरीही सगळ विराट आहे
फुलवून सौन्दर्य विराट... ती एक पहाट.....

अम्बरीश
०७/०६/२००५

थव्यातला पक्षी आज एकटा राहिला होता....

ही माझी दूसरी कविता..२००४ मधे लिहलेली. जास्त कही शब्दात मांडता आल नाही...
एकतेपणची भावना, guilty feeling हे सगळ दाखवायच होत...
पण आता तिला बदलत नाही..
माझा हा नेम बर्याच लोकांना आवडत नाही..
पण मी लिहलेला शब्द कधीच खोडत नाही..
त्यामुळे क्षमस्व


अथांग पाण्यामधे मी एक चेहरा पहिला होता
थव्यातला पक्षी आज एकटा राहिला होता

हातात हात ठेवणारे,
ठेवून हात मागणारे,
सर्व लगेच भिरकावणारे,
वारे जसे उडून जावे............
दिवसामधले क्षण सारे,
कामांमधले मन सारे,
मनामधले चंचल वारे,
सर्व सोबत घेउन जावे.........

मग समुद्राच्या लाटेसमोर, तो नम्रपणे वाकला होता
थव्यातला पक्षी आज एकटा राहिला होता....

निखार्याने जळलेला,
मनासाहित मळलेला,
उन्हामधे पोळलेला,
शिक्षा भोगतो जगण्याची.......
जमिनिसरखा तड़कलेला,
पाण्यासाठी तडफडलेला,
आगीमध्ये भड़कलेला,
वाट पाहतो मरणाची.......
मग मात्र खिन्न होवून, श्वास त्याचा थांबला होता..
थव्यातला पक्षी आज एकटा राहिला होता....

अम्बरीश
१२/०१/२००४

हातात असत माझ्या तर.....

हातात असत माझ्या तर,पाउस तुला दिला असता
चन्द्र तार्यांपेक्षा सई पाउस तुला भावला असता
दूर कुठे लुकलुकण्या पेक्षा चिम्ब भिजवतील पाउस धारा
तुझ्या संगे माझ्या मनाचा प्रत्येक कोपरा भिजला असता....

हातात असत माझ्या तर, वार्याची झुळुक बांधली असती
माझ्या स्पर्शाप्रमाणे सई ती, अंगभर शहारली असती
अंगभर देऊन गारवा मोहरून टाकेल धुंद वारा..
वार्यासंगे मोहरनारीआपली प्रीत बहरली असती..

हातात असत माझ्या तर,नदी तुझ्या नवी केली असती
तुझ्यासाथिच्या सुर्यस्ताची कधीच वेल चुकली नसती
धगधगत्या सुर्याला शोषून स्वत:त बुडवून संथ वहाणे
नदीत सूर्य अन तुझ्यात मी माझीही प्रखरता शमली असती..

हातात असत माझ्या तर रोखला असता सूर्य मी
माहीत असता ग्रीष्म मला तर,सोडलाच नसता अर्ग्य मी
सये तुझ्या गालान्वरती नेहमीच असती पहाट किरणे
मध्यानिला केले असते वट वृक्षाचे कार्य मी..

सये आभार त्यांचे ज्यांनी माझ्यासाठी तुला घडवले
सये आभार नक्षत्रांचे ज्यांनी, त्यांतून एक मला पाठवले
सये माझ काही नाही, पणतय सर्वांचे प्रेम तुझ्यावर
मी तर फ़क्त दुवा त्यांचा तेच देतो, जे मज, त्यांनी दिधले..

अम्बरीश