जड़ जाहला देह ऐसा, देवही आता पोसत नाही
माझ्या आर्त गाण्याला या, सुरांचा भारही सोसत नाही...
भोगले जे सर्व काही, पापही अन पुण्य सारे
लावुनी गणिते जगाची, स्वर्गास मी पोहचत नाही
बंद नेत्रांची कथा मी, सांगतो एकांत देशी
उघडता नेत्री कुणाची, सावलीही दिसत नाही
घर म्हणावे की दुरावा, रहते ही फ़क्त आत्मा
देह का जपत राहतो, माझे मलाही कळत नाही
श्वास घेतो तर जीवंत, नेत्री दृश्याचिच खंत
काळ टळतो म्हणुन जगणे, असे आता जगवत नाही
आहे ना उरला कुणी, प्रतिमेचा झालो ऋणी
का विचारू मी जगाला, मज आरसा ओळखत नाही
अम्बरीश
२०/०५/२००६
No comments:
Post a Comment